آه ای یقین گم شده، ای ماهی گریز؛ اینک به سحر عشق، راهی به من بجو

اتفاقی می افتد
در سکوت شلوغ شب
در سیاهی کورکننده اش
در میانه ی خواب های ناآرام

اتفاقی می افتد
پشت سیم های خاردار
پشت دیوار های بلند
پشت صفحه های شیشه ای روشن
اتفاقی می افتد

ما پر از هیاهو
نمی بینیم
نمی شنویم
نمی فهمیم
اما چیزی درونمان بی تاب است
حسش می کنیم
اما نمی فهمیم
عادت می کنیم و 
دیگر هرگز نخواهیم فهمید

تمام شب هایی که بیدار بودیم بی آنکه بخواهیم 
و تمام روزهایی که خواب بودیم بی آنکه بخواهیم
چیزی درونمان بی تاب بوده است
ندیده ایم
نشنیده ایم 
نفهمیده ایم
 

-----
* عنوان از احمد شاملو